سختی گیر رزینی

در صورت نصب دستگاه سختی گیر رزینی در فضای باز، می بایست بدنه مخزن FRP حاوی رزین در برابر شرایط نامساعد آب وهوایی محافظت شده و امکان ریختن آب روی شیر کنترلی سختی گیر نیز وجود نداشته باشد. البته اگر شرایط محیطی بصورتی است که احتمال یخ زدگی در آن وجود دارد، حتی الامکان از نصب این تجهیزات در فضای باز می بایست اجتناب نموده و یا با عایق مناسب دور مخازن را کاملاً پوشیده نمود. البته باید به این نکته توجه داشت که به هر صورت نصب در فضای باز با توجه به اشعه ماوراء بنفش نور آفتاب، باد، باران و رطوبت ممکن است در طول عمر تجهیزات تأثیر منفی بگذارد. در صورتیکه به هیچ وجه امکان قرار دادن تجهیزات در فضای سرپوشیده وجود نداشته باشد، می بایست مخازن و شیر دستگاه با عایق و مسقف نمودن محل حتی الامکان ازشرایط نامناسب محیطی محفوظ باشد.

فاصله زمانی بین دفعات احیای سختی گیر کاملاً وابسته به میزان سختی آب، ظرفیت دستگاه انتخاب شده و وجود مخزن ذخیره آب دارد. اما برای سختی گیرهای رزینی مسکونی، با در نظر گرفتن عوامل یاد شده معمولاً بین دو روز تا یک هفته فاصله زمانی بین دو احیا مناسب می باشد.

ترجیحاً از پودر و یا قرص نمک تصفیه شده با خلوص بالا استفاده شود تا هم راندمان احیا بالاتر باشد و هم رسوب گذاری در مخزن آب و نمک به وجود نیاید. با توجه به دلایل ذکر شده، استفاده از سنگ نمک برای این کار توصیه نمی شود.

خیر. طبق مطالعه انجام شده، مقدار سدیم موجود در یک لیوان آب خروجی سختی گیر رزینی نهایتاً بین 20 تا 30 میلیگرم است. بدن یک انسان بالغ، روزانه نیاز به حداقل 2400 میلیگرم سدیم دارد. حدود بیش از 90 درصد سدیم مصرفی مردم، معمولاً از طریق نمک طعام و غذاهای فرآوری شده وارد بدن آنها می شود. حتی نوشیدن روزانه حدود 2 لیتر آب سختی گیری شده، تنها حدوداً بین 160 تا 240 میلیگرم سدیم وارد بدن انسان خواهد کرد.

ضمن اینکه در صورت وجود نگرانی در این خصوص برای افرادی که می بایست مقدار سدیم خوراکی آنها تحت کنترل باشد، بهترین راه استفاده از یک دستگاه تصفیه آب اسمز معکوس (RO) در منزل است تا این مقدار سدیم نیز در آب شرب و پخت و پز بصورت کامل حذف شود.

جابجا استفاده کردن مفاهیم "سختی کل" (Total Hardness) و "املاح" TDS یکی از رایج ترین اشتیاهاتی است که در خصوص استفاده از سختی گیر رزینی وجود دارد. همانطور که در بخش روش عملکرد دستگاه توضیح داده شد، در سختی گیر رزینی جای یون های کلسیم و منیزیوم موجود در آب با یون سدیم موجود در دانه های رزین تعویض می شوند. لذا تنها پارامتر سختی کل که نشان دهنده تنها مجموع یون های کلسیم و منیزیوم است، کاهش می یابد. اما با توجه به جایگزینی این یون ها یا یون سدیم، شمارش مجموع یون های محلول در آب که با پارامتر TDS سنجیده می شود، تغییری نمی کند. به عبارتی، در سختی گیر رزینی تنها ترکیب یون ها تغییر می کند و مجوع آن ها تغییری نخواهد کرد. برای سنجش میزان سختی آب می بایست از تست کیت های سنجش سختی کل که بصورت محلولی و با روش رنگ سنجی هستند، استفاده شود.در صورتیکه برای سنجش TDS از دستگاه های TDS متر بصورت قلمی و یا آنلاین استفاده می شود. در مواردی که نیاز به کاهش TDS آب وجود دارد، باید از رزین های مخلوط آنیونی و کاتیونی (رزین میکس بد) و یا دستگاه های اسمز معکوس (RO) استفاده نمود.

خیر. کار سختی گیر رزینی تنها کاهش سختی آب است و نه حذف سایر مواد شیمیایی. بهترین روش برای حذف کلر و مواد آلی از آب، استفاده از فیلتر کربنی است. کربن فعال موجود در فیلترهای کربنی، با داشتن خاصیت جذب سطحی بالا، بهترین راه برای حذف کلر از آب به شمار می رود.

بله. با سختی گیر رزینی می توان آهن محلول (یون ++Fe) را تا میزان 3 ppm از آب حذف نمود. البته با توجه به احتمال وجود آهن نامحلول و یا اکسید شدن بخشی از آهن محلول و تبدیل آن به رسوبات آهن نامحلول، استفاده از سختی گیر رزینی برای حذف آهن باعث مشکلاتی در بستر رزین، شیر و قطعات داخلی دستگاه خواهد شد. بنابراین در صورتیکه از سختی گیر رزینی برای حذف آهن استفاده می شود، موارد زیر حتی الامکان مورد توجه قرار گیرد: - استفاده از فیلتر شنی و فیلتر الیافی جهت حذف کامل ذرات و معلق و اکسید آهن و جلوگیری از ورود آنها به شیر و داخل رزین دستگاه - انتخاب مخزن رزین با سایز بزرگتر - کوتاه کردن مدت زمان بین دفعات شستشو و احیای دستگاه سختی گیر رزینی در صورتیکه مشکل اصلی آب وجود مقدار زیاد آهن و منگنز باشد، روش های دیگر مانند استفاده از دستگاه حذف آهن به وسیله گاز ازن بیشتر توصیه می شود.

مقدار دقیق نمک مورد نیاز برای احیای رزین بستگی به سختی آب دارد. اما به عنوان یک قاعده کلی، به ازای هر لیتر رزین حداقل 150 گزم نمک و غلظت محلول آب و نمک نیز حداقل 10% در نظر گرفته می شود.

خیر. همانطور که اشاره شد، سختی گیر رزینی تنها سختی آب را کاهش می دهد. در صورتیکه آب دارای میکروارگانیسم های بیماریزا (باکتری، ویروس و یا انگل) باشد، باید از روش های مختلف ضدعفونی مانند تزریق کلر، ازن و یا دستگاه های اشعه ماوراء بنفش (UV) استفاده شود.

نصاب های مورد تأیید شرکت که تجربه این کار را دارند، توان برنامه ریزی مناسب شیر کنترلی اتوماتیک را دارند. ضمن اینکه به همراه خرید دستگاه سختی گیر رزینی، یک دفترچه راهنما از طریق شرکت در اختیار مصرف کننده قرار داده می شود که نحوه برنامه ریزی شیر بصورت کامل در آن توضیح داده شده است. اما در هر صورت توصیه اکید می شود که نصب و راه اندازی اولیه دستگاه توسط نصاب با تجربه و مورد تأیید شرکت انجام گیرد تا نگهداری و استفاده آن در آینده بدون مشکل و با سهولت کافی برای مصرف کننده انجام گیرد.

یون سدیم موجود در آب سختی گیری شده ممکن است در طولانی مدت باعث وارد شدن صدمه به گیاهان شود. آب حاوی یون سدیم باعث بر هم زدن تعادل میزان جذب آب توسط گیاه شده و به تدریج آب کمتری نسبت به میزان واقعی مورد نیاز جذب گیاه می شود. بنابراین برای آبیاری بهتر است یا از انشعاب آب سختی گیری نشده پیش از سختی گیر استفاده شود و یا با استفاده از شیر مسیر بای پس، آب سختی گیری شده را با آب ورودی مخلوط و سپس برای آبیاری استفاده نمود.

عمر رزین به عوامل متعددی مانند کیفیت رزین، بازه های زمانی تنظیم شده برای احیا، کیفیت محلول اشباع آب و نمک و مقدار کلر موجود در آب دارد. در صورتیکه کلر آب پیش از سختی گیر توسط یک فیلتر کربنی از آب حذف شود، تأثیر مثبت قابل قبولی بر عمر رزین خواهد داشت. اگر تمامی شرایط مناسب در نگهداری و کیفیت آب ورودی سختی گیر لحاظ شود، رزین بین 5 تا 7 سال عمر خواهد کرد.

زمانی که آب خروجی سختی گیر رزینی علیرغم احیا با مقدار و شرایط مناسب محلول آب و نمک دارای سختی باشد، احتمالاً رسوب آهن و یا کلر باعث تخریب دانه های رزین شده و می بایست نسبت به تعویض رزین اقدام شود.