سختی آب، ناشی از وجود یونهای کلسیم و منیزم محلول در آب است. آب با سختی بالا، باعث زبر شدن البسه بعد از شستشو، ایجاد لکه روی ظروف و مصرف بالای مواد شوینده در زمان شستن ظرفها، تأثیرات نامطلوب روی پوست و مو در زمان استحمام و سایر موارد بهداشت فردی می شود. علاوه بر این موارد، سختی آب روی تجهیزات نیز تأثیر منفی می گذارد. به عنوان مثال، می توان به تشکیل رسوب در هیترها اشاره نمود که باعث افزایش هزینه گرمایش و همینطور کاهش طول عمر این تجهیز مهم در تأسیسات منزل می شود.
کلسیم و منیزیم محلول در آب، با واحدهای گرین (Grain) در گالن (GPG)، میلیگرم در لیتر (mg/L) و یا ppm بیان می شود. زمانی که آب با سختی بالا با صابون و مواد شوینده ترکیب می شود، باعث ایجاد لکه هایی روی سطوح خواهد شد که نمی توانند در آب حل شوند و پاک کردن آنها بسیار مشکل خواهد بود.
سختی آب بوسیله عبور آب از بستر رزین تبادل یونی (Ion Exchange Resin) گرفته می شود. در فرآیند سختی گیری، یونهای کلسیم و منیزیم محلول در آب با یونهای سدیم موجود در رزین جایگزین می شوند. تقریباً به ازای هر گرین سختی، 15 میلیگرم سدیم وارد آب شده و جایگزین آن می شود.
وقتی یونهای سدیم رزین تقریباً به اتمام می رسد، سختی گیر نیاز به احیا (Regeneration) دارد. این فرآیند به این شکل صورت می گیر که ابتدا عملیات شستشوی معکوس (Backwash) برای تمیز کردن رزین، سپس احیای رزین با وارد کردن محلول کلرید سدیم در بستر رزین جهت جایگزین کردن یونهای کلسیم و منیزیم جذب شده به رزین با یونهای سدیم و نهایتاً شستشوی بستر رزین (Rinsing) برای تخلیه کلیه نمکهای اضافه می باشد.
سختی گیرها علاوه بر کلسیم و منیزیم، می توانند مقادیر محدود آهن محلول در آب (بین 5 تا 10 ppm) را نیز جذب کنند. اما وجود آهن بصورت اکسید شده و یا باکتری آهن در آب، باعث گرفتگی رزین و کاهش اثربخشی آن خواهد شد. در این شرایط می بایست برای حذف آهن از آب، از فیلترهای مخصوص حذف آهن و یا کلرزنی استفاده نمود.
سایز سختی گیر، بستگی به میزان سختی آب، حجم آب مورد نیاز برای سختی گیری و زمان ما بین دو احیا دارد.
شما در این صفحه می توانید انواع سختی گیر رزینی را مشاهده و ضمن مطالعه مشخصات فنی و مقایسه آنها با یکدیگر، دستگاه مناسب را انتخاب و خریداری نمائید.
