بارش باران در زمانهای کوتاه و یا طولانی مدت در بسیاری از مناطق جغرافیایی ممکن است وجود داشته باشد. استخرهای روبازی که در معرض باران قرار می گیرند، نیازمند ملاحظاتی هستند که در صورت عدم توجه به آنها ممکن است مشکلات قابل توجهی را برای شناگران به وجود بیاورند.
در این مقاله تلاش خواهیم داشت تا ضمن بررسی تأثیر بارش باران بر روی کیفیت آب استخر، اقدامات لازم پس از بارش باران که برای نگهداری استخر لازمست را توضیح دهیم.
آب باران که ناشی از تقطیر بخار آب در جو است، حتماً دارای ناخالصی هایی است که بستگی به کیفیت جو منطقه بارش دارد. این ناخالصی ها می تواند ناشی از دود، غبار، آلاینده های صنعتی، دی اکسید نیتروژن، دی اکسید گوگرد و مواد آلی موجود در هوا باشد.
این ناخالصی ها همراه باران وارد استخر شده و با مواد ضدعفونی کننده موجود در آب شروع به واکنش می کنند. هر چه مقدار این مواد بیشتر باشد، کلر بیشتری صرف واکنش با آن ها می شود.
مسأله مهم دیگری که علاوه بر خود باران می بایست به آن توجه شود، وارد شدن آب سرریز از نقاط مختلف به داخل استخر است. آب جمع شده در محوطه استخر معمولاً حجم قابل توجهی بوده و سرازیر شدن آن به داخل استخر می تواند موجب تغییر قابل توجه تعادل شیمیایی آب از جمله pH، سختی، قلیائیت و کل مواد جامد محلول (TDS) شود. ضمن اینکه این آلودگی های روی سطح زمین که همراه آب باران وارد استخر می شوند، باعث مصرف و کاهش مواد ضدعفونی کننده در آب استخر نیز خواهند شد.
البته شدت این موضوع هم به حجم بارندگی و مدت زمان بارش باران بستگی دارد.
همانطور که اشاره شد، با بارش باران، حجم قابل توجهی آب جدید وارد استخر شده و همزمان با واکنش مواد ضدعفونی کننده با ناخالصی ها و آلودگی های جدید و کاهش میزان مواد ضدعفونی کننده، زمینه برای رشد جلبک بسیار مساعد شده و رنگ آب به تدریج به کدورت و سبزی می رود. ضمن اینکه موادی مانند نیترات و فسفات که به همراه باران و یا از محیط استخر وارد آن شده اند، مواد مغذی خوبی برای جلبک و رشد آن ها خواهند بود.
میزان pH آب استخر معمولاً پس از بارش دچار تغییر می شود. از آنجائیکه pH یکی از مهمترین پارامترهای شیمیایی آب بوده و مستقیماً روی میزان اثربخشی کلر و همچنین خاصیت خورندگی و یا رسوب گذاری آب استخر تأثیر می گذارد، لذا به این مورد توجه ویژه ای می بایست نشان داد.
نوع اسیدی و یا بازی بودن آب باران به منطقه جغرافیایی بارش بستگی دارد. در شهرهای بزرگ که تعداد ماشین و وسایل نقلیه زیاد است، با توجه به وجود دی اکسید گوگرد و دی اکسید نیتروژن در اتمسفر، آب باران در این مناطق خاصیت اسیدی داشته و pH آن پایین خواهد بود. ورود این نوع باران به استخر باعث کاهش خاصیت pH و قلیائیت کل آب استخر می شود. علاوه بر این، آب با pH پایین با توجه به خاصیت اسیدی و خورندگی که دارد، ممکن است باعث ایجاد خوردگی در سطح فلزی از جمله نردبان، دستگیره و یا المنت های هیتر و یا مبدل شود.
در برخی مناطق که کارخانه های صنعتی قرار دارند، ممکن است آلاینده هایی با pH بالا وارد جو شود. در این مناطق، میزان pH باران معمولاً بالا خواهد بود. ورود آب با pH بالا به آب استخر می تواند باعث افزایش کدورت و رسوب گذاری روی سطوح، تجهیزات و سیستم های لوله کشی شود.
بازه پیشنهادی مقدار pH آب استخر برای شنا بین 7.4 تا 7.6 می باشد. دلیل این توصیه به pH حدودی اشک چشم انسان که نزدیک به عدد 7.5 است، مربوط می شود.
به صورت کلی، نوسان زیاد در مقدار pH آب استخر باعث ناراحتی چشم شناگر می شود. لذا در صورت اسیدی بودن باران و به تبع آن کاهش pH آب استخر پس از بارش و عدم تنظیم مجدد آن، ایجاد ناراحتی و سوزش چشم شناگران کاملاً محتمل خواهد بود.
البته بارش های سبک و کوتاه مدت در حد چند دقیقه، ممکن است منجر به تغییر زیاد pH آب استخر نشوند. این بارش های کوتاه شاید کمی pH آب استخر را کاهش دهند، اما این مقدار پس از مدتی بتدریج افزایش یافته و مشکلی ایجاد نمی کند.
اما در بارش سنگین باران، وضعیت تفاوت می کند. در بارش های سنگین گاهی بین 2 تا 7 سانتیمتر آب به استخر اضافه می شود که می تواند منجر به تغییر قابل توجه وضعیت شیمیایی آب استخر شود.
طبعاً اگر با پیش بینی صحیح و پیش از بارش باران، اقدامات احتیاطی لازم صورت گیرد، تا حد قابل قبولی می توان از مشکلات ناشی از بارش باران که در بخش قبل توضیح داده شد، جلوگیری نمود. از جمله مهمترین اقدامات پیشگیرانه در این خصوص می توان موارد زیر را برشمرد:
- با دادن شوک کلر به استخر و افزایش میزان آن پیش از بارش باران، می توان از مصرف کلر به دلیل ورود ناخالصی های ناشی از بارش باران تا حد قابل قبولی جلوگیری نمود. البته باید توجه داشت که انجام شوک کلر تا زمان بارش نمی بایست فاصله زمان زیادی داشته باشد. این کار ترجیحاً چند ساعت قبل از بارندگی می بایست انجام شود تا میزان کلر در زمان بارش باران زیاد باشد.
- از مواد ضد جلبک برای پیشگیری از رشد جلبک به واسطه کاهش کلر و همچنین ورود موادی مانند نیترات و فسفات به عنوان مواد مغذی جلبک به آب استخر استفاده شود.
- در مناطقی که احتمالاً آب باران خاصیت اسیدی دارد، بهتر است که میزان pH و قلیائیت را مقدار کمی افزایش داد. در این حالت توصیه شده است که میزان pH بین 7.5 تا 7.6 و میزان قلیائیت نیز حدود 10 ppm افزایش پیدا کند تا از مشکلات ناشی از pH پایین آب باران و ورود آن به استخر جلوگیری شود.
با توجه به مطالب فوق، پس از یک بارندگی سنگین پیشنهاد می شود که دو اقدام مهم سریعاً در دستور کار قرار گیرد:
اولین کاری که پس از بارش باران در استخر می بایست انجام گیرد، اندازه گیری پارامترهای شیمیایی مورد نیاز بوسیله تست کیت های اندازه گیری کیفیت آب استخر است.
مهمترین پارامترهای تعادل شیمیایی آب استخر و مقدار مطلوب آنها مطابق جدول زیر است:
| پارامتر شیمیایی | بازه قابل قبول | واحد اندازه گیری |
| pH | 7.6 - 7.2 | --- |
| قلیائیت کل | 120 - 80 | ppm |
| سختی کلسیمی | 250 - 180 | ppm |
| TDS | کمتر از 800 | ppm |
| اسید سیانوریک | کمتر از 100 | ppm |
لذا پس از اتمام بارش، در اسرع وقت می بایست پارامترهای شیمیایی فوق اندازه گیری شده و در صورت خارج بودن آنها از بازه پیشنهادی، با اقدامات لازم و یا استفاده از مواد شیمیایی مناسب، مقادیر مربوطه را به حد مطلوب بازگرداند.
از بین پارامترهای فوق، اندازه گیری و کنترل pH پس از بارندگی از اهمیت بالاتری برخوردار است. مقدار pH خارج از بازه قابل قبول، باعث ناراحتی و سوزش چشم شناگران و نیز آسیب به تجهیزات و بدنه استخر خواهد شد.
در صورت باران شدید و سرریز آب زیاد به استخر، پیشنهاد می شود که آب اضافه استخر تخلیه شود و سطح آب استخر کاهش داده شود. البته به این نکته می بایست توجه داشت که سطح آب استخر نباید از نیمه اسکیمر پایین تر بیاید. در غیر اینصورت، مشکل مکش هوا توسط پمپ و بروز مشکلات در سیستم تصفیه، صدمه دیدگی پروانه پمپ، ورودی حباب هوا به سیستم تصفیه و برگشت آن به آب استخر از طریق نازلهای برگشت به وجود خواهد آمد.
در صورت استفاده از فیلتر شنی و یا فیلتر دیاتومه برای تصفیه آب استخر، کافی است با قرار دادن شیر آنها در وضعیت WASTE نسبت به تخلیه آب استخر بوسیله پمپ تصفیه اقدام نمود.
نظرات