استخر و جکوزی، از جمله محیط هایی هستند که آلودگی های موجود در آنها می تواند باعث ایجاد بیماری و مشکلات متعددی برای استفاده کنندگان آنها شود. استخرهای سرپوشیده و رو باز، هر کدام دارای آلودگی های مختص به خود می باشند. مهمترین آلودگی های تهدید کننده سلامتی در استخر، شامل میکروارگانیسمهای بیماری زای موجود در آب و همینطور مواد شیمیایی تولید شده از استفاده مواد ضدعفونی کننده (DBP: Disinfectant By Product) می باشند. انواع مختلفی از ضدعفونی کننده ها در استخر استفاده می شود که متداولترین آنها کلر است در حالیکه انواع دیگری نیز مانند برم، گاهی مورد استفاده قرار می گیرد.
مایعات و ترشحات خروجی از بدن انسان، مهمترین آلودگی رایج در آب استخرهاست. آلودگی های پوستی، ادرار و همینطور مواد آرایشی استفاده شده، رایج ترین این آلودگی ها هستند. استخرهای روباز، علاوه بر موارد ذکر شده، در معرض انواع دیگری از آلودگی ها از جمله فضولات پرندگان، جلبک، خاک، برگ و آب کثیف ناشی از بارش باران خواهد بود. استخرهای سرپوشیده نیز علیرغم اینکه مشکلات آلودگی خاص استخرهای روباز را ندارد، اما آنها هم مشکلات مخصوص به خود را دارند که مهمترین آن، استنشاق آلودگی های پراکنده شده در هوای فضای بسته استخر است.
آلودگی های میکروبی ناشی از بدن شناگران و یا سایر عوامل محیط خارجی، مهمترین نگرانی موجود در بحث تصفیه آب استخر است. بیماری های معمولی که توسط این آلودگی ها در انسان ایجاد می شوند، عبارتند از عفونت های گوشی، خارش و تحریک پوست، انواع مختلف باکتری و ویروس و همینطور انگل های "کريپتوسپوريديوم" و "ژیاردیا". مسیر ورودی این آلودگی ها و عوامل بیماریزا به بدن از طرق مختلف از جمله خوردن آب استخر، تماس پوستی، وارد شدن آب به بینی، دهان و گوش و تماس با غشاءهای موجود در آنها و همینطور تنفس هوای فضای استخر می باشد. آلودگی از طریق خورده شدن آب استخر و تماس آب با غشاء های داخلی بینی و گوش، بسیار مهم هستند. استنشاق هوای استخر، هم در زمان شنا در سطح آب وجود دارد و هم در فضای کنار استخر. مطالاتی نشان داده است که میزان کلروفرم در خون بعد از شنا افزایش پیدا می کند که دلیل آن، همین تنفس در هوای استخر می تواند باشد. کلرامین موجود در آب استخر از مهمترین عوامل ایجاد ناراحتی پوستی، چشم و شش در شناگران می باشد. تری کرامین (NCl3) که ناشی از ترکیب کلر مازاد در آب با آمونیاک است، شایعترین علت سوزش چشم شناگران می باشد که عمدتاً چنین تجربه ای را در فضای استخرها داشته اند. مواردی گزارش شده که برخی شناگران نسبت به کلرامین حساسیت داشته یا کسانی که دچار آسم هستند، در فضای استخر و بواسطه وجود کلرامین، دچار ناراحتی شده اند. به جهت رعایت بهداشت در استخرها، باید از ورود افراد دارای مشکلات روده (مانند اسهال) مخصوصاً کودکان جلوگیری شده و همینطور، تمامی شناگران قبل از ورو به استخر از دوش استفاده کنند تا آلودگی های پوستی آنان حتی الامکان برطرف شود.
برای تصفیه آب استخر و همینطور نگهداری آن، از روشها و سیستمهای مختلفی از جمله فیلتراسیون، ضدعفونی، اکسیداسیون، تخلیه آب در زمانهای مشخص و کلرزنی در حد اشباع (شوک) استفاده می شود. در حال حاضر، متداولترین روش برای ضدعفونی آب استخر، استفاده از کلر در انواع مختلف (از جمله هیپوکلریت و اسید سیانوریک) و در برخی موارد، برم می باشد. البته باید توجه داشت که کلر، قابلیت مقابله با انگل "کريپتوسپوريديوم" را ندارد. استفاده از گاز کلر، هزینه کمتری دارد. اما بواسطه خطرات بسیار بالایی که دارد، مورد استفاده قرار نگرفته و در بسیاری از موارد، محدودیت های قانونی جدی برای استفاده از آن وجود دارد. استفاده از ایزوسیانورات کلری در استخرهای روباز این مزیت را دارد که باعث پایدار شدن کلر شده و از تجزیه آن در مقابل اشعه ماوراء بنفش خورشید، جلوگیری می کند.
میزان کلر باقیمانده در آب استخر معمولاً می بایست در حدود یک ppm نگه داشته شود. ضمن اینکه محدوده PH مناسب آب استخر، بین 7.2 تا 7.8 است. این مقادیر می بایست همواره مد نظر افرادی که مسئولیت نگهداری استخر را دارند، قرار داشته باشد.
نظرات